Stupid era

In my shoes just to see

What it’s like to be me

I’ll be you, lets trade shoes

Just to see what it be like to

Feel your pain, you’ll feel mine

We’ll go inside each other’s minds

Just to see what we find

Look at shit through each others eyes

Cześć!

I ostatni dzień szkoły za nami. Nadal nie mogę uwierzyć, że to już koniec. W pewnym sensie uzależniłam się od myśli, że po niedzieli znowu nauka. Już we wtorek będę siedzieć z słuchawkami na uszach słuchając Linkin Park bądź Eminema w przedziale pociągu, w drodze do Kołobrzegu. Kolonia nie zapowiada się ciekawie, w sumie obawiam się jej trochę. Boję się, że pójdzie coś nie tak i całe dwa tygodnie będą najgorszymi w moim życiu. Zawsze  czegoś się obawiam, boję się, że pójdzie coś nie tak, że zawale, dam plamę. Być może moje życie nie było szczególnie burzliwe, nie zawaliło mi się nagle, że nie byłam w stanie podnieść się, a mimo to nigdy nie mogę powiedzieć: jest okej, luz. Mimo, moich przeświadczeń spowodowanych moim pesymizmem tak naprawdę zawsze staram się to ukrywać, oczywiście czasem wybuchnę. Być może jestem zamknięta w sobie, nie często rozmawiam o swoich odczuciach, czy przeżyciach. Jestem ciekawa, czy ktoś potrafił dobrze zdefiniować moją osobę, potrafiąc opisać moje odczucia, czy myślenie.

Znajdzie się pewnie teraz parę osób, które jak to przeczytają zaczną się głośno śmiać. Zapewne ja także będę się z tego śmiać za rok, a może nawet kilka miesięcy. Zawsze się z tego śmieję, zastanawiając się po co ja takie rzeczy piszę w internecie, wydaje mi się to największą z głupot jakie można robić, ale taka prawda, że od ponad roku to zawsze z wami byłam, a wy ze mną. Zawsze czytaliście moje głupie problemy, tak czy siak wspierając mnie. Co za głupia era blogów nastała..

Dziękuje wszystkim za miłe słowa pod poprzednim postem i mam nadzieję, że wakacje będą udane, tak jak mi życzyliście. xoxo Cwaniara!